Karanlıktan kaçırdığı gözlerle
Aradı hep sevgilisini.
Müdavimi olmuştu hüzün,
Gözleri kederle gölgelenmişti.
Dudakları özlemini dile getiremeyecek haldeydi.
Umut kırıntılarıyla hayatta kalıyordu
Çerçinin oğlu Cemil.
Uzatacak elması yoktu sepetinde.
Yakasına yapışıp hürriyet isteyemedi sevdiğinden.
Üstelik komitacı falan da değildi,
Sezemedi yüreğindeki ihtilal
Tedariğini.
- Ferhadi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder